เหมืองตะกั่วสังกะสีจะเลือกอย่างไร?

เหมืองตะกั่วสังกะสีจะเลือกอย่างไร?

ในบรรดาแร่หลายประเภท แร่ตะกั่ว-สังกะสีเป็นแร่ที่ค่อนข้างยากในการเลือกโดยทั่วไปแล้ว แร่ตะกั่ว-สังกะสีมีแร่ที่ไม่ดีมากกว่าแร่ที่อุดมสมบูรณ์ และส่วนประกอบที่เกี่ยวข้องนั้นซับซ้อนกว่าดังนั้นวิธีการแยกแร่ตะกั่วและแร่สังกะสีอย่างมีประสิทธิภาพจึงเป็นประเด็นสำคัญในอุตสาหกรรมแปรรูปแร่เช่นกันปัจจุบันแร่ตะกั่วและสังกะสีที่ใช้ในอุตสาหกรรมส่วนใหญ่เป็นกาลีนาและสฟาเลอไรต์ และยังรวมถึงสมิธโซไนต์ เซรัสไซต์ ฯลฯ ตามระดับของการเกิดออกซิเดชัน แร่ตะกั่ว-สังกะสีสามารถแบ่งออกเป็นแร่ตะกั่ว-สังกะสีซัลไฟด์ ตะกั่ว- แร่ซิงค์ออกไซด์ และแร่ตะกั่ว-สังกะสีผสมด้านล่างนี้เราจะวิเคราะห์กระบวนการแยกแร่ตะกั่ว-สังกะสีโดยเฉพาะ โดยพิจารณาจากระดับออกซิเดชันของแร่ตะกั่ว-สังกะสี

กระบวนการแยกแร่ตะกั่ว-สังกะสีซัลไฟด์
ในบรรดาแร่ตะกั่ว - สังกะสีซัลไฟด์และแร่ตะกั่ว - สังกะสีออกไซด์ แร่ตะกั่ว - สังกะสีซัลไฟด์จะเรียงลำดับได้ง่ายกว่าแร่ตะกั่ว-สังกะสีซัลไฟด์มักประกอบด้วยกาลีนา สฟาเลอไรต์ ไพไรต์ และคาลโคไพไรต์แร่ธาตุหลัก ได้แก่ แคลไซต์ ควอตซ์ โดโลไมต์ ไมก้า คลอไรต์ เป็นต้น ดังนั้นตามความสัมพันธ์ที่ฝังแน่นของแร่ธาตุที่เป็นประโยชน์ เช่น ตะกั่วและสังกะสี ขั้นตอนการบดจึงสามารถเลือกกระบวนการบดแบบขั้นตอนเดียวหรือหลายขั้นตอนโดยประมาณได้ .

กระบวนการบดในขั้นตอนเดียวมักใช้ในการประมวลผลแร่ตะกั่ว-ซิงค์ซัลไฟด์ที่มีขนาดเม็ดหยาบกว่าหรือมีความสัมพันธ์ทางชีวภาพที่ง่ายกว่า

กระบวนการบดแบบหลายขั้นตอนจะประมวลผลแร่ตะกั่ว-ซิงค์ซัลไฟด์ที่มีความสัมพันธ์ระหว่างคาลที่ซับซ้อนหรือขนาดอนุภาคที่ละเอียดกว่า

สำหรับแร่ตะกั่ว-ซิงค์ซัลไฟด์ มักใช้การลับหางแร่หรือการลับแบบเข้มข้นหยาบ และกระบวนการลับแร่ขนาดกลางไม่ค่อยได้ใช้ในขั้นตอนการแยกแร่ตะกั่ว - สังกะสีซัลไฟด์มักจะใช้กระบวนการลอยอยู่ในน้ำกระบวนการลอยอยู่ในน้ำที่ใช้อยู่ในปัจจุบัน ได้แก่ กระบวนการลอยอยู่ในน้ำตามลำดับความสำคัญ กระบวนการลอยอยู่ในน้ำแบบผสม ฯลฯ นอกจากนี้ ขึ้นอยู่กับกระบวนการลอยอยู่ในน้ำโดยตรงแบบธรรมดา กระบวนการลอยอยู่ในน้ำเท่ากัน กระบวนการแยกหยาบและละเอียด กระบวนการไหลอนุกรมแบบแยกสาขา ฯลฯ ยังได้รับการพัฒนาอีกด้วย ซึ่งส่วนใหญ่จะถูกเลือกตามขนาดอนุภาคที่แตกต่างกันและความสัมพันธ์ที่ฝังตัว

กระบวนการลอยตัวเท่ากันมีข้อดีบางประการในกระบวนการลอยแร่ตะกั่ว-สังกะสี เนื่องจากเป็นการรวมกระบวนการลอยแร่ที่แยกยากกับแร่ที่แยกง่าย และสิ้นเปลืองสารเคมีน้อยลง โดยเฉพาะเมื่อมีง่าย -เพื่อแยกแร่ในแร่เมื่อมีแร่ตะกั่วและสังกะสีอยู่ 2 ชนิดที่ลอยและลอยยาก กระบวนการลอยตัวจึงเป็นทางเลือกที่เหมาะสมกว่า

กระบวนการแยกแร่ตะกั่วซิงค์ออกไซด์
เหตุผลที่แร่ตะกั่ว-ซิงค์ออกไซด์เลือกได้ยากกว่าแร่ตะกั่ว-ซิงค์ซัลไฟด์ สาเหตุหลักมาจากส่วนประกอบของวัสดุที่ซับซ้อน ส่วนประกอบที่เกี่ยวข้องไม่เสถียร ขนาดอนุภาคที่ฝังละเอียด และความสามารถในการลอยตัวของแร่ตะกั่ว-สังกะสีออกไซด์และแร่ gangue ที่คล้ายกัน และเมือกแร่เกิดจากผลเสียของเกลือที่ละลายน้ำได้

ในบรรดาแร่ตะกั่ว-สังกะสีออกไซด์ แร่ที่มีมูลค่าทางอุตสาหกรรม ได้แก่ เซรูไซต์ (PbCO3), ตะกั่วกรดกำมะถัน (PbSO4), สมิธโซไนต์ (ZnCO3), เฮมิมอร์ไฟต์ (Zn4(H2O)[Si2O7](OH)2) เป็นต้น ในหมู่แร่เหล่านั้น แร่เซอรูไซต์ แร่ตะกั่วกรดกำมะถันและโมลิบดีนัมตะกั่วค่อนข้างง่ายที่จะเกิดซัลไฟด์สารซัลไฟด์ เช่น โซเดียมซัลไฟด์, แคลเซียมซัลไฟด์ และโซเดียมไฮโดรซัลไฟด์สามารถนำมาใช้ในการบำบัดซัลเฟอร์ไดเซชันได้อย่างไรก็ตาม ตะกั่วกรดกำมะถันต้องใช้เวลาสัมผัสค่อนข้างนานในระหว่างกระบวนการวัลคาไนซ์สารวัลคาไนซ์ ปริมาณยังค่อนข้างใหญ่อย่างไรก็ตาม อาร์เซไนต์ โครไมต์ โครไมต์ ฯลฯ นั้นเกิดซัลไฟด์ได้ยากและมีความสามารถในการลอยตัวต่ำแร่ธาตุที่มีประโยชน์จำนวนมากจะสูญเสียไปในระหว่างกระบวนการแยกสำหรับแร่ตะกั่ว-สังกะสีออกไซด์ โดยทั่วไปกระบวนการลอยตัวตามลำดับความสำคัญจะถูกเลือกเป็นกระบวนการแยกหลัก และดำเนินการกำจัดไลม์ก่อนการลอยเพื่อปรับปรุงตัวชี้วัดการลอยตัวและปริมาณของสารเคมีในแง่ของการเลือกตัวแทน แซนเทตสายยาวเป็นตัวสะสมทั่วไปและมีประสิทธิภาพจากผลการทดสอบที่แตกต่างกัน สามารถแทนที่ด้วย Zhongoctyl xanthate หรือยาดำหมายเลข 25 ได้ตัวสะสมกรดไขมัน เช่น กรดโอเลอิกและสบู่พาราฟินที่ถูกออกซิไดซ์มีการคัดเลือกที่ไม่ดี และเหมาะสำหรับแร่ตะกั่วคุณภาพสูงที่มีซิลิเกตเป็นหลักเท่านั้น