หลังจากใช้ตัวกระตุ้นการแปรรูปแร่

หลังจากการใช้ตัวกระตุ้นการประมวลผลแร่: ในกระบวนการลอยอยู่ในน้ำ ผลของการเพิ่มความสามารถในการลอยตัวของแร่ธาตุเรียกว่าการกระตุ้นสารที่ใช้ในการเปลี่ยนองค์ประกอบของพื้นผิวแร่และส่งเสริมปฏิสัมพันธ์ระหว่างตัวสะสมและพื้นผิวแร่เรียกว่าแอคติเวเตอร์
การเปิดใช้งานสามารถแบ่งคร่าวๆ ได้เป็น: 1. การเปิดใช้งานเอง;2. การเปิดใช้งานล่วงหน้า;3. การฟื้นคืนพระชนม์;4. การหลอมโลหะ
1. การเปิดใช้งานโดยธรรมชาติ
เมื่อแปรรูปแร่โพลีเมทัลลิกที่ไม่ใช่เหล็ก พื้นผิวแร่จะทำปฏิกิริยากับไอออนของเกลือที่ละลายน้ำได้ตามธรรมชาติในระหว่างกระบวนการบดตัวอย่างเช่น เมื่อมีแร่สฟาเลอไรต์และคอปเปอร์ซัลไฟด์อยู่ร่วมกัน แร่ธาตุคอปเปอร์ซัลไฟด์จำนวนเล็กน้อยจะถูกออกซิไดซ์เป็นคอปเปอร์ซัลเฟตเสมอหลังจากขุดแร่แล้วไอออน Cu2+ ในสารละลายจะทำปฏิกิริยากับพื้นผิวสฟาเลอไรต์เพื่อกระตุ้น ซึ่งทำให้แยกทองแดงและสังกะสีได้ยากจำเป็นต้องเติมสารปรับสภาพบางชนิด เช่น ปูนขาวหรือโซเดียมคาร์บอเนตเพื่อทำให้ตกตะกอน รวมถึง "ไอออนที่หลีกเลี่ยงไม่ได้" บางตัวที่อาจทำให้เกิดการกระตุ้น
ประการที่สอง การเปิดใช้งานล่วงหน้า
หากต้องการเลือกแร่ธาตุ ให้เพิ่มตัวกระตุ้นเพื่อเปิดใช้งานเมื่อไพไรต์ถูกออกซิไดซ์อย่างรุนแรง กรดซัลฟูริกจะถูกเติมเพื่อละลายฟิล์มออกไซด์บนพื้นผิวของไพไรต์ก่อนที่จะลอยอยู่ในน้ำ เผยให้เห็นพื้นผิวสดซึ่งเป็นประโยชน์ต่อการลอยอยู่ในน้ำ
สาม.กู้คืน
หมายถึงแร่ธาตุที่เคยยับยั้งมาก่อน เช่น สฟาเลอไรต์ที่เคยถูกยับยั้งโดยไซยาไนด์ และสามารถฟื้นคืนชีพได้ด้วยการเติมคอปเปอร์ซัลเฟต
สี่.วัลคาไนซ์
หมายถึงการบำบัดแร่โลหะออกไซด์ด้วยโซเดียมซัลไฟด์ก่อนเพื่อสร้างชั้นฟิล์มแร่โลหะซัลเฟอร์บนพื้นผิวของแร่ออกไซด์ จากนั้นจึงลอยอยู่ในน้ำด้วยแซนเทต
รีเอเจนต์การประมวลผลแร่ที่ใช้เป็นตัวกระตุ้นคือ:
กรดซัลฟูริก, กรดซัลฟิวริก, โซเดียมซัลไฟด์, คอปเปอร์ซัลเฟต, กรดออกซาลิก, มะนาว, ซัลเฟอร์ไดออกไซด์, ตะกั่วไนเตรต, โซเดียมคาร์บอเนต, โซเดียมไฮดรอกไซด์, เกลือตะกั่ว, เกลือแบเรียม ฯลฯ